Kurtlar Vadisi Pusu

Yine heyecan dolu bir bölümü geride bıraktık. Bölümün ilk sahnelerinde Nazife annenin hastahanede yasadıklarını izledik. Polat'ın ve Ömer babanın endiseli bekleyisi Nazife annenin gözlerini acması ile biraz olsun hafiflemisti. Lakin Nazife annenin durumu hic iyi degildi. Hatta Tuncay bey ve Asu hanımın kanuslamarından sonra durumun iyi olmadıgına hepimiz sahit olduk. Nazife annenin Baypas olması gerektigini, kalbinin durumunun hic iyi olmadıgını ve bu zamana kadar mucizevi sekilde hayatta oldugunu ifade eden Asu hanım bizlerin aklına "Acaba Nazife anne de mi diziden ayrılacak?" sorusunu getirdi.

Bir yandan Nazife annenin saglıgı ve evlilik konusundaki ısrarı, bir yandan kalbinden Elif'i bir türlü atamaması ve diger yandan ihtiyarlara verdigi söz arasında sıkısıp kalan Polat ne yapacagın bir türlü karar veremezken Nazife annenin söyledigi bir sözle kendine gelmeye baslamıstı.

Nazife anne: "Git o sana is veren adamlarla konus. Vatandan daha mühim bir sey var sa oda anadır. Insan vatansız dogar, anasız dogamaz. Allah'ın yasak edemedigini onlar mı yasak ediyor". Burada bana en cok dokunan su cümleydi: " Allah'ın yasak edemedigini onlar mı yasak ediyor...". Bu cümleden sonra kimsenin Polat'ın evlenmesine söz edecek hal kalmadı. Bu konusma öyle damardan bir konusmaydı ki, Polat Elif'i Kızkulesine sonsuza dek yolladı. Belki kalbinin gizli bir bölümünde duracaktır ama bunu kimse bilmeyecektir.

Nazife anne sen cok haklısın, kimse anasız dogmaz. Analar basımızın tacı. Son bir cümle ile sözlerimi bitirmek istiyorum: "Annecim seni cok seviyorum".